-
1 zwierzę
☼ животное; зверь ♂;dzikie \zwierzęta дикие звери (животные); \zwierzęta domowe домашние животные; \zwierzęta futerkowe пушные звери
* * *cживо́тное; зверь mdzikie zwierzęta — дики́е зве́ри (живо́тные)
zwierzęta domowe — дома́шние живо́тные
zwierzęta futerkowe — пушны́е зве́ри
-
2 dziki
прил.• беспощадный• грубый• дикий• жестокий• зверский• необработанный• резкий• свирепый• сырой* * *dzi|ki\dzikicy, \dzikikszy 1. дикий;\dzikikie zwierzęta дикие животные; \dziki bez бузина; \dzikika natura необузданная натура; \dzikikie pretensje нелепые претензии (притязания);
2. \dzikiki ♂ дикарь;● \dziki lokator самовольно вселившийся жилец
* * *dzicy, dzikszy1) ди́кийdzikie zwierzęta — ди́кие живо́тные
dziki bez — бузина́
dzika natura — необу́зданная нату́ра
dzikie pretensje — неле́пые прете́нзии (притяза́ния)
2) dziki м дика́рь• -
3 wild
wilde Tiere, Pflanzen dzikie zwierzęta, rośliny;wilder Trieb dzik, dziczek;wild wachsend rosnący dziko;fam. halb so wild (to) nic strasznego;wie wild jak szalony;wild werden wpadać < wpaść> w pasję;fam. den wilden Mann spielen wściekać się ze złości;wild entschlossen sein być zdecydowanym na wszystko;wild um sich schlagen tłuc jak szalony pięściami na wszystkie strony;wilder Streik dziki strajk;wilde Ehe konkubinat, życie na kocią łapę -
4 Wildwechsel
Wildwechsel m ( Schild) zwierzęta dzikie
См. также в других словарях:
horda — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. hordardzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dawne wojsko tatarskie lub koczowisko Tatarów; także zjednoczenie różnych ludów mongolskich i tureckich pod wodzą chana : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obłaskawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obłaskawiaćam, obłaskawiaća, obłaskawiaćają, obłaskawiaćany {{/stl 8}}– obłaskawić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, obłaskawiaćwię, obłaskawiaćwi, obłaskawiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Сравнение дорожных знаков Европы — Образец швейцарского знака около Лугано Несмотря на очевидное единообразие, в европейских дорожных знаках существуют значительные отличия. Однако, большинство европейских стран приняли Венскую конвенцию о д … Википедия
menażeria — ż I, DCMs. menażeriarii; lm D. menażeriarii (menażeriaryj) «dzikie zwierzęta w klatkach obwożone na pokaz; miejsce lub pomieszczenie, w którym zgrupowane są zwierzęta, zwykle w celu pokazywania ich publiczności» Wędrowna menażeria. Lew w… … Słownik języka polskiego
Comparison of European road signs — Example of Swiss sign near Lugano Despite an apparent uniformity and standardization, European traffic signs presents relevant differences between countries. However most European countries refer to the 1968 Vienna Convention on Road Signs and… … Wikipedia
Comparaison des panneaux de signalisation routière en Europe — Ceci est une comparaison des panneaux routiers dans 16 pays européens. (Pour voir cet article correctement, assurez vous que la résolution de votre écran est élevée. Sinon, effectuer un zoom arrière de votre navigateur Web) Allemagne, France,… … Wikipédia en Français
Еврейский полк лёгкой кавалерии — польск. Lekkokonny pułk żydowski Командир полка … Википедия
hodować — ndk IV, hodowaćduję, hodowaćdujesz, hodowaćduj, hodowaćował, hodowaćowany «dopomagać do wzrostu, rozwoju (w hodowli racjonalnej także do dziedziczenia korzystnych genetycznie cech); pielęgnować, uprawiać, wychowywać» Hodować gołębie, króliki,… … Słownik języka polskiego
klatka — ż III, CMs. klatkatce; lm D. klatkatek 1. «pomieszczenie o ścianach z prętów metalowych lub drewnianych, przystosowane do hodowli lub przewozu ptaków czy zwierząt» Klatka drewniana, druciana, żelazna. Klatka na ptaki, na dzikie zwierzęta. Wpuścić … Słownik języka polskiego
ostęp — m IV, D. u, Ms. ostęppie; lm M. y 1. «trudno dostępne miejsce w puszczy, w którym mają legowiska dzikie zwierzęta; matecznik» Niedźwiedź zaszył się w ostępie. 2. «jednostka podziału w lasach zagospodarowanych zrębowo, ograniczona liniami… … Słownik języka polskiego
pogromca — m odm. jak ż II, DCMs. pogromcacy; lm M. pogromcacy, DB. pogromcaców 1. «ten, kto zwyciężył, pokonał kogoś, zadał komuś druzgocącą klęskę» Pogromca wrogów. ◊ żart. Pogromca serc (niewieścich) «mężczyzna mający wielkie powodzenie u kobiet» 2. «ten … Słownik języka polskiego